Клубовите се простуваат од Вијали: Неговите дела ќе се паметат, со Сампдорија го освои „Скудетото“, со Јувентус ЛШ

863

Италијанскиот легендарен напаѓач Џанлука Вијали почина денеска после борба со рак на панкреасот на 58 годишна возраст. Тој претходните три години беше дел од делегацијата на италијанскиот национален тим, му беше соработник на селекторот Роберто Манчини, а се повлече во декември кога му се влошила состојбата.

Смртта на Вијали ја потресе Италија. Тој е легенда на италијанскиот фудбал, остави длабок белег во клубовите во кои играше. Своите најдобри моменти ги имаше во Сампдорија со која го освои „Скудетото“ во 1990/91, три пати го освојуваше Купот на Италија, еднаш поранешниот КПК (1989/90).

Со Јувентус освен „Скудетото“ во 1994/95 стана и европски шампион во 1996 година, а претходно го освои и трофејот во Купот на УЕФА (1993 година).

Играше и за Челзи со кој ги освои ФА купот и Лига купот како и европскиот КПК во 1998 година со победата над Штутгарт за кого во тоа време играше и нашиот Митко Стојковски.

Во Челзи ја заврши играчката кариера, а беше нивни тренер, а една сезона го тренираше Вотфорд.

„Ова е ужасен и трагичен ден за ФК Челзи. Легендата за Вијали ќе продолжи да живее на Стемфорд Бриџ. Неговото влијание како играч, тренер и најважно како личност, ќе биде засекогаш запишано низ историјата на нашиот клуб. Испраќаме срдечно и најдлабоко сочувство до неговото семејство и пријателите“, напишаа од Челзи.

Се огласија и од Сампдорија, првиот клуб на Вијали:

„ Поминавме долг пат заедно, растејќи, победувајќи и сонувајќи. Дојде како момче, те поздравувавме како возрасен човек. Ќе те паметиме како немилосрден центарфор, бидејќи хероите се сите млади и згодни, а ти, од тоа лето 1984 година, си наш херој. Јак и убав, со таа 9-ка втисната на грб и тробојката сошиена на твоето срце. Водејќи ја најсилната Сампдорија, заедно со твојот „брат близнак“ Боби Гол (Роберто Манчини).

„Перцепција која остана таква откако со солзи се збогуваше со Џенова и навивачите. Така е: иако подигаше трофеи низ Европа во различни бои, костуми и облека, Џанлука Вијали беше Сампдоријанец, а Сампдоријанците беа со Џанлука Вијали. Со тебе, во победа и во пораз, во здравје и во болест. Во Берн, како во Гетеборг, во Мараси на 19 мај 1991 година, како во Вембли година дена подоцна. Или уште еднаш на Вембли, но во јули 2021 година: сите бевме таму во таа прегратка на Мансио, во тој плачлив плач што никогаш нема да го заборавиме.

 

„Нема да ги заборавиме твоите 141 гол, твоите бекхендови, дресовите од кашмир, обетката, платинесто русата коса, ултра-бомбардерот. Толку ни даде, толку многу ти дадовме: да, тоа беше љубов, взаемна, бескрајна. Љубов што нема да умре, денес, со тебе. Ќе продолжиме да те сакаме и обожаваме затоа што – сепак добро го знаеш тоа – ти си подобар од Пеле. И затоа што, и покрај се, нашата убава сезона е предодредена никогаш да не заврши. Ќе продолжи да свети на тоа небо со сино кружење на кое ти Лука си потпишал засекогаш. “За кого?” „За нас!“

„До неговата сопруга Кетрин, ќерките Оливија и Софија и целото семејство Вијали, најдлабоко сочувство од Сампдорија“.

 


И Јувентус се прости од својот поранешен голгетер со порака на социјалните мрежи:

„Денес, 6 јануари 2023 година, доаѓа веста која се надевавме дека никогаш нема да ја добиеме. Замина шампион, легенда, голем човек, парче од нас и од нашата историја.
Ние сме со тебе засекогаш, Џанлука: откако пристигна во 1992 година и тоа беше љубов на прв поглед. Беше дел од Јувентус кој се врати на врвот на Европа. Сакавме сè на тебе: твојата насмевка, да си шампион и лидер, на теренот и во соблекувалната, ти си симпатичен Гаскоњ, твојата култура, твојата класа, која ја покажуваше до последниот ден како Бјанконер.
„Нашите најдобри моменти од тие години неизбежно водат до нешто што кажува за тебе: таа прослава, на комплетниот кам-бек против Фиорентина во 1994 година, кога целиот стадион беше обвиен во татнеж, а ти не, ја зеде топката и рече: ајде да победиме“. И знаеме како испадна тоа.
„Онаа чаша, која ја подигнавте на небо во млака ноќ во Рим, го испреплетуваше тој бескраен момент, плачење што започна во моментот на одлучувачкиот пенал. А тој плач беше наш: најсладок, незапирлив“.

ПретходноРепрезентативец на Мартиник фатен со 100 кг кокаин на парискиот аеродром
СледноСоиграчите му се развикаа: Падни бе, глуми дека ти бапнале бокс, ќе ти свирнеа пенал (видео)

ПОВРЗАНИ СОДРЖИНИПОВЕЌЕ ОД АВТОРОТ