Во нормалниот свет, на фудбалски натпревар се оди семејно, кога игра својот тим сите заедно го бодрат. Тоа во Македонија го нема, секако не една возрасна жена или баба, од најмалку 70 години да дојде облечена во клупски обележја и да навива на пример за Вардар, Шкендија, Работнички, Шкупи, Струга ТЛ…е тоа го нема.
Токму затоа по малку чудно ни е кога ќе видиме како една баба се “запукала“ од Вилнус во Охрид, да навива за својот Жалгирис и да му даде поддршка на својот тим. На крајот се радуваше на успехот на својот тим. И со право.
Секоја чест за бабата.
Ете тоа е Литванија, ете тоа е една нормална европска земја.
А, Македонија?
Тоа некоја друга приказна…
